Mensen kunnen hard zijn. Hard met woorden en geweld.Ze kunnen je diep raken, die harde woorden. Waardoor je niet meer tevreden bent met wie je echt bent, waardoor je jezelf wilt veranderen in een onherkenbare, nieuwe persoon.. Maar het neemt de pijn niet mee. Je gedachten zitten overvol, draagt het je hele leven mee. Kwetsende gedachten.Woorden die misschien in jou ogen de echte waarheid kunnen zijn.Dan klappen we toe, omdat onze gedachten en gevoelens het net niet of geheel niet aankunnen.
Het is maar een kind die het zegt, hij heeft geen verstand en weet niet wat hij zegt..Dit zeggen z dan. Woorden die je zouden kunnen, juist moeten geruststellen. Het kind reageert op wat hij ziet. Waarom zou ik het dan niet geloven?! Maar elk geloofd zijn waarheid, ieder geloofd wat hij wil geloven.. De woorden maken je tot wie je bent. Het wil je laten veranderen, je voelt je niet meer goed.
Dan zie je plots een oplossing waardoor de waarheid van het kind een leugen zal worden.Lichamelijk voel je je goed, maar het is wat er zich binnenin afspeelt dat het niet makkelijk voor je maakt. De gedachten zitten overvol.Mensen rondom je kunnen er niet mee om, die begrijpen je niet. Zij proberen je te doen inzien dat het niet juist is wat je doet, maar zien vaak niet dat dit het enige is wat je gelukkig maakt.
1 opmerking:
ah schoon tekstje zenne .
kben blij dat je mijn raad gevolgd hebt en een blog bent begonnen .
khoop dat je regelmatig iets typt .
Een reactie posten